AKILLI OĞLUM HAKKINDA BİRKAÇ ŞEY

     Dün akşam Darkla evde yalnızdık. Önce kendi yemeğimizi pişireyim sonra Dark'a yemeğini veririm dedim ve yemek hazırlarken parmağımı oldukça derin kestim. Kanamasını zar zor durdurdum. Bandajladım. Bu arada Dark'ın yemek saati geldi. Tabağına yemeğini koydum. Benim oğlum parmağımızı şıklatmazsak yemek yemez. Öyle öğrendi. Ama bende tam orta parmağımı kestiğim için bir türlü parmağımı şıklatamadım. Tam 5 dakika "hadi oğlum ye", "tamam, dark yiyebilirsin" , "ye artık hadiiiii" dememe, elimle işaret etmeme rağmen başarılı olamadım. Dark yerinden bile kımıldamadı. Aman boşver de diyemiyorum. Çok acıktı ve gözümün içine bakıyor izin vereyim diye. Neyse zar zor sağ el parmaklarımla "şık" yapabildim de oğlum da yemeğini yedi. 

          Hem sinir oldum hem de çok sevindim. Benim oğlum çok akıllı.

  

         Bu arada Dark artık arabada giderken kafasını pencereden çıkarmayı öğrendi ve çok sevdi. Bütün haftasonu gittiğimiz her yere fotoğraftaki gibi gittik. Bir ara yağmur yağıyor diye camı kapattık ama ağlamasına ve havlamasına daha fazla dayanamayıp camı tekrar açmak zorunda kaldık.

        Üst fotoğrafta Dark'ın kolunun altındaki şey bir zamanlar bizim uzuuun balkon hortumumuzdu. Balkon yıkarken çok işe yarıyordu. Bir gün işe gittiğimizde hortumu kaldırmayı unutmuşuz ve eve geldiğimizde o uzun hortumu kısa kısa 5-6 parça halinde bulduk. Artık her biri Dark'ın en sevdiği oyuncakları oldu. Bu hortumları çekiştirmeyi çok seviyor. Oynamak istediği zaman hortumu alıp bacağımıza koyuyor ve bekliyor. Eğer biz hortumu alırsak bir ucunu da o tutuyor ve yarışma başlıyor....

       Ve Dark diyor ki "Eğer benim gibi ev hayvanlarına, ömrümüzün sonuna kadar sahip çıkamıyacaksanız, bizi evinize almayınız. Sahiplerimiz bizim tüm dünyamız ve onlardan ayrılmak bizim için çok acı.Ben ailemi onlar işteyken bile çok özlüyorum. Onlarsız bir hayatı düşünemiyorum."

        Şimdilik bu kadar. Herkese mutlu günler...