Yaşan bir değerini daha kaybetti bu ülke. Sahip olduğumuz hiç bir şeye sahip çıkamıyor, değerini çoook sonraları anlıyoruz ama... İş işten geçiyor her seferinde. Bir gün sabah uyandığımızda bir bakacağız çevremize hiçbir şey kalmamış elimizde, her şey yabancı, her şey başka bu ülkede.
Yolun ışıklarla dolsun, mekanın cennet olsun Neşet ERTAŞ.
Hepimizin başı sağolsun.
Türkülerle büyüdüm ben!
Babam saz çalar benim. Ailemde ki herkes de türkü söyler. Kendimi bildim bileli böyledir bu. Eskiden hayat koşuşturmasının içine bu kadar dalmamış, daha fazla birbirimize zaman ayırıyorken, hemen hemen her haftasonu toplanırdık bizimkilerle. Yemekler yenir türküler söylenirdi. Ve biz çocuklar bu türküler eşliğinde oyunlar oynar, türküler eşliğinde uyurduk, anne-babalarımızın sesiyle.
Babam sayesinde sevdim ben türküleri. Ve bu uzun hava hep babamı hatırlatır bana.
Seni çok seviyorum babacım!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder