Yerim Seni PİŞİ!

   Uzun zamandır yazı yazamıyorum. İzmir'e dönene kadar da bu böyle olacak sanırım. Eşyalarımız bir yerde biz başka bir yerde, ufak tefek karmaşıklıkların içinde yaşıyoruz bu aralar. Okuldaki öğrencilerin lise tercihlerinin bitmesini bekliyoruz. Beraber emek harcadık bu güne kadar onları yarı yolda bırakmak olmazdı. Artık Ramazan başına kadar böyle devam edecek gibi.

   Bende bu temponun içinde hiçbir şeye zaman ayıramıyorum eskisi gibi. Ama arkadaşımın "Annemin pişilerini özledim" diye ağlamasına daha fazla dayanamadım. Mutfağa geçtim ve ilk kez pişi yaptım. Pakmayanın kuru mayası, biraz süt, biraz su, tuz ve 1 kilo kadar unla hamur yoğurdum. 30-35 dakika bekledikten sonra yağladığım ellerimle kabaran hamurdan parçalar koparıp kızgın yağın içine attım. Kısa sürede küçücük hamur parçaları puf puf kabardılar. Bizde onları kahvatlıda diğer kahvaltılıklar eşliğinde yedik. Yemekten sonra aldığım teşekkürler beni mutlu etmeye yetti. Benim pişilerde anne elinden çıkmış kadar mükemmel olmasalar da çok lezzetlilerdi ama...
NOT: Sanmayın ki bu güzellikler sadece benim eserim. Eşsiz eşiminde yardımlarını unutmamam lazım :)